Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Oleśnica: Burzliwe dzieje miasta

Faustyna Świstak
Zalążki osady powstały tu prawdopodobnie już w XII wieku. Nazwa miejscowości wywodzi się od rzeki, która przepływała przez bagniste tereny porośnięte olchami - Olesznica i przyjmowała na przestrzeni wieków różne formy: między innymi zgermanizowaną Oels, Öls. Nazwa Olesnica (bez ś) dotrwała do XIX w.

Za panowania wrocławskiego księcia Henryka III Białego wybudowano tu wieś targową. 22 lutego 1255 roku Oleśnica otrzymała prawa miejskie. Książę stworzył plan grodu z dużym placem targowym (140 na 70 m) i wychodzącymi z niego 12 ulicami (to więcej niż we Wrocławiu).

Już w 1310 r. Oleśnica miała swój herb - jeden z najstarszych na Śląsku. Rozwój miasta wiązał się z powstaniem księstwa, w którym od 1321 r. panował Konrad I, założyciel oleśnickiej linii Piastów, która istniała do roku 1492. Wybudowano wtedy zamek, miejskie mury obronne z fosą, kościoły i synagogę.

Po śmierci ostatniego Piasta Oleśnicę i księstwo w 1495 r. objęli Podiebradowie, potomkowie króla czeskiego Jerzego. Był to okres największego rozwoju miasta. Jednym z zabytków, które można podziwiać do dziś, jest zamek książęcy, jeden z najpiękniejszych na Śląsku. W 1529 roku powstała tu pierwsza na Śląsku i w Niemczech drukarnia żydowska, a w 1536 r. biblioteka książęca licząca 1221 woluminów.

W 1538 r. księstwo przeszło na protestantyzm. Nastąpił rozwój szkolnictwa i życia muzycznego. Do dziś zachowała się duża część druków, a nawet jedna z najstarszych książek wydanych w 1593 r.

W 1594 r. powstało znane na Śląsku Gymnasium Illustre. Również wtedy utworzono w kościele parafialnym bibliotekę łańcuchową, ciągle jeszcze istniejącą w tym samym pomieszczeniu. Niedawno jej książki (i łańcuchy) zostały poddane konserwacji.

Kościół zamkowy w zamyśle Podiebradów miał stanowić ich mauzoleum, którego głównym elementem stała się krypta (czeka na renowację i otwarcie). w 1605 r. za panowania tego rodu powstała ambona. Zabytki te są konserwowane dzięki zapobiegliwości proboszcza - ks. W. Ozimka.

Po śmierci ostatniego Podiebrada w 1647 r., księstwo przejął ród Wirtembergów. Odnowili oni miasto po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej. W 1670 r. wybudowano Dom Komediowy, pierwszy teatr nie tylko w Oleśnicy, ale na całym Śląsku. Z dworem książęcym było związanych wiele postaci życia kulturalnego, m.in. Johann Scheffler (Angelus Silesius), jeden z najwybitniejszych poetów śląskich.

W 1700 r. dobudowano do kościoła zamkowego kaplicę grobową książąt wirtemberskich z podziemną kryptą, niedawno odnowioną. W końcowym okresie ich panowania powstał najstarszy pomnik miasta - kolumna Złotych Godów.

Od 1792 r. panowała dynastia brunszwicka. Fryderyk August interesował się teatrem i muzyką. Zatrudniał profesjonalnych aktorów i śpiewaków. Dbał również o sprawy gospodarcze, odnowę kościołów, tworzył promenady wokół zamku i w mieście. Jednak głównie poświęcał czas na rozbudowę słynnego pałacu w Szczodrem. Po jego śmierci w 1805 roku księstwo objął Fryderyk Wilhelm, który zginął w 1815 r., stając się niemieckim bohaterem narodowym. W 1850 r. Oleśnica stała się miastem garnizonowym.

Z wieloma wojnami związane były epitafia i pomniki. Do dziś pozostała z nich jedynie Kolumna Zwycięstwa z 1873 r. stojąca przed ratuszem. Miasto pełniło rolę ważnego węzła komunikacyjnego, powstała tu Kolej Prawego Brzegu Odry.

W tym samym roku rozebrane zostały też trzy bramy miejskie, co symbolizowało "wyjście" ze średniowiecza. Do naszych czasów zachowała się tylko jedna - Brama Wrocławska, w której organizowane są wystawy.

Po 1884 r. w zamku oleśnickim zamieszali Hohenzollernowie. W latach 1896-1914 wybudowano w mieście wiele wspaniałych budynków mieszkalnych i szkół, wzorowanych architektonicznie na zamku. Powstał również zakład naprawczy Kolei Rzeszy (RAW). W 1923 r. zaczęło się rozwijać budownictwo mieszkaniowe. W 1925 r. powstały Sale Miejskie ze zmechanizowaną sceną teatralną, wzbudzającą zazdrość wrocławian.

W roku 1939 miasto liczyło 18 tys. mieszkańców, w 1946 - ponad 4 tys. (w tym 827 Niemców). U schyłku II wojny światowej Oleśnica pełniła ważną rolę bazy zaopatrującej Armię Czerwoną w sprzęt, amunicję i żywność. Znajdowały się tam szpitale polowe i służby zaopatrzeniowe oraz obóz internowanych Belgów, Holendrów, Francuzów i Włochów.

W latach 1945-1956 miasto bardzo wolno podnosiło się ze zniszczeń wojennych. Uzyskane z rozbiórki cegły zawędrowały w głąb kraju. Dynamiczna odbudowa nastąpiła dopiero w latach 1961 - 1969.

Zobacz także:

PRZEWODNIK PO WROCŁAWIU
DOLNOŚLĄSKIE ZAMKI I PAŁACE

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Dni Lawinowo-Skiturowe

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na dolnoslaskie.naszemiasto.pl Nasze Miasto