65 lat temu w Sycowie zaczęto uprawiać piłkę nożną

Te, żelazny i szmaragdowy, jubileusze skłoniły nas do przypomnienia krótkiej, acz bogato ilustrowanej, historii piłki nożnej w Sycowie, którą celowo publikujemy właśnie teraz, na początku 2011 roku.
Mamy też nadzieję, że działacze Pogoni uwzględnią w swym harmonogramie zajęć owe rocznice i w jakiś sposób uroczyście je upamiętnią. Na przykład towarzyskim meczem z którąś, z klasowych drużyn.
Po wojnie jako pierwsi koło piłkarskie założyli pracownicy miejscowego tartaku. Był wówczas 1946 rok, a koło nazwano Las. Drużyna została zgłoszona do rozgrywek klasy A Krakowskiego Podokręgowego Związku Piłki Nożnej z siedzibą we Wrocławiu. Do wyróżniających się piłkarzy tego okresu należeli: Franciszek Kacyna, Franciszek Janigacz, Czesław Muszyński, Stanisław Przybylak, Marian Kotala, Władysław Korzonek, Stanisław Kaźmierczak.
Miejsce lasu zajął w 1947 roku Kolejarz, potem milicyjna Gwardia, następnie SPOŁEM-owska Spójnia, PGR-owski Pagor i, w 1956 roku, LZS-owska Sycowianka, bezpośrednia poprzedniczka utworzonej około 1960 roku Pogoni Syców. Sycowiankę zakładał m.in. Ignacy Kubacha z Komorowa, który ówczesnym kibicom najbardziej utwkił w pamięci tym, jak wozem drabiniastym woził piłkarzy na mecze, a gdy brakowało pieniędzy na piłki lub stroje, potrafił sprzedać własną krowę. Mimo że Sycowianka występowała w klasie C i B, wychowała świetnych piłkarzy, grających później w drużynach I- i II-ligowych. Najbardziej znanymi byli Władysław Poręba (Śląsk Wrocław) i Franciszek Szkudlarek (Bielawianka). Jeżeli chodzi o działaczy, najbardziej zasłużyli się wówczas: Stanisław Augustyński, Tadeusz Jaślikowski, Józef Pinkosz i Tadeusz Roszkowicz.
Pogoń, która zajęła miejsce Sycowianki, najpierw występowała jako Ludowy Zespół Sportowy, potem jako Międzyzakładowy Ludowy Klub Sportowy, a od 29.04.1994 r. jako Sycowski Klub Sportowy. Mistrzowskie spotkania zespół rozgrywał w okręgu wrocławskim, potem poznańskim, po podziale administracyjnym w 1975 r. w kaliskim, a od 1998 r. w dolnośląskim.
Przez prawie cztery lata Pogoń nieprzerwanie występowała w klasie międzyokręgowej. W tym czasie najdłużej grającymi piłkarzami byli: Marian Jańczak, Zbigniew Koziński i Ryszard Kurzawa. Drużynę seniorów trenował Zbigniew Grenda, a młodzieżowe prowadzili: Tadeusz Kmiecik i Jan Majewski. Do najaktywniejszych działaczy należeli: Ryszard Kacyna, Jerzy Łużniak i Józef Krakowski. Najdłużej grającym piłkarzem w historii klubu pozostaje Adam Wieczorek, który barw Pogoni bronił aż 18 lat.
Jeżeli chodzi o największy sukces, to dla seniorów jest nim dwukrotne zajęcie IV miejsca - w sezonach 1993/94 i 1995/96 w klasie międzyokręgowej. W Pucharze Polski najlepiej poszło Pogoni w 1994 r., kiedy to zakwalifikowała się do półfinału szczebla wojewódzkiego.
Największe osiągnięcie juniorów to z kolei awans do ligi międzyokręgowej makroregionu łódzkiego, najwyższej wówczas klasy rozgrywkowej tej kategorii wiekowej. Awans wywalczyli D. Brodacki. M. Balcer, D. Halagarda, D. Kozak, M. Rembiak. Cz. Mieszała, A. Wieczorek, D. Bęś, P. Kukotko, K. Mąka, D. Batycki.
Obecnie drużyna występuje w klasie A, a jej trenerem jest Grzegorz Rosiek.