ORiN z Międzyborza w sercu polskiego wybrzeża – Darłowie-Darłówku

Na Pomorzu Środkowym w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego przy ujściu rzeki Wieprzy do Bałtyku znajduje się turystyczny kurort Darłowo z jego nadmorską częścią- Darłówkiem. Propozycja wyjazdu do tej urokliwej dzielnicy darłowskiej została przyjęta z niekłamanym entuzjazmem. Międzyborzanie trzy lata temu też regenerowali swoje zdrowie w Darłówku.

Zamieszkaliśmy w zaprzyjaźnionym ośrodku Helios, położonym w pobliżu morza. Gospodarze obiektu bardzo dbają o swoich gości, prowadząc usługi o najwyższym standardzie - dowiadujemy się.

Darłówko, będące nadmorską dzielnicą Darłowa, sprzyjające relaksowi na zwolnionych obrotach, przyciąga turystów jak magnez. Unikalny mikroklimat, drobny, miałki piasek na plaży, czysta woda, duże nasłonecznienie, sosnowe lasy sprawiały, że w pełni wypoczywaliśmy, wzmacnialiśmy się, a nasza skóra nabierała ciemnego odcienia. Gwarancją czystego i zdrowego powietrza jest tu brak zakładów przemysłowych.

Każdy wie, że najpopularniejszym pierwiastkiem, kojarzonym z morzem, jest jod. Najwięcej jest go przy samym brzegu, szczególnie, gdy jest sztormowa pogoda-wtedy wieje silny wiatr, a jod niesiony jest z bryzą morską. Dlatego korzystny mikroklimat, charakteryzujący się dużym nasłonecznieniem i wilgotnym powietrzem, przesączonym leczniczym aerozolem z cząsteczkami jodu, korzystnie wpływał na nasze drogi oddechowe.

Nazwa plaży w Darłówku, usytuowanej po obu stronach rzeki Wieprzy, nawiązuje do stron świata. Plaża wschodnia, której zatoczki z płytszą wodą osłania od pełnego morza kamienny falochron, była przez nas najczęściej odwiedzana.

Spacerując wzdłuż falochronu wschodniego, zawsze zatrzymywaliśmy się na jego końcu przy nietypowym pomniku. To pięciotonowy gwiazdoblok -Xavier-wyrzucony 6 grudnia 2013 roku na falochron podczas huraganu Ksawery. Od tamtego czasu stał się symbolem potęgi natury i świadectwa siły Bałtyku. Wzdłuż tego falochronu zwraca też uwagę ekspozycja granitowych tablic, upamiętniająca zasłużonych ludzi morza oraz morskie instytucje w regionie - czytamy.

Plaża zachodnia to otwarty aż po horyzont Bałtyk. Żeby dostać się na tę stronę, trzeba przejść przez most rozsuwany im. kpt. Witolda Huberta. Moment rozsunięcia mostu można obserwować o każdej, pełnej godzinie. Wtedy to statki mają możliwość wejścia i wyjścia z portu.

Specyficzny klimat zachęcał do porannych spacerów brzegiem morza. Miłośników nordic walking nie odstraszała bardzo wczesna pora. Obserwacja wschodu słońca rekompensowała skrócony sen.

Pobliskie miejscowości nadmorskie znakomicie zwiedza się na rowerze. Najbardziej malownicza okazała się trasa, zaczynająca się tzw. Patelni w Darłówku Wschodnim do Jarosławca. Po drodze cieszyły oko wydmy, porośnięte sosną czarną i roślinnością wydmotwórczą, w tym mikołajkiem nadmorskim.

Środkowe wybrzeże Bałtyku to nie tylko wyjątkowe walory klimatyczne i przyrodnicze. Warto wiedzieć, że po wschodniej stronie Nadmorskiego Pasa Krajobrazu Chronionego, między Darłowem a Jarosławcem znajduje się wieś Wicie, która położona jest na 262. km polskiego wybrzeża i stanowi jego geograficzny środek, co staraniem mieszkańców zostało wyeksponowane w formie pomnika na pl. Bursztynowym.

W centrum Jarosławca zatrzymaliśmy się przy Pomniku Rybaka, który symbolizuje rybackie korzenie miasta i koło latarni morskiej, której światło widać z odległości 44 km.

Żartowaliśmy, że chyba włodarze miasta pozazdrościli szejkom arabskim Dubaju, który powstał na pustynnych piaskach i stworzyli 5,5-hektarową sztuczna plażę, nazywaną polskim Dubajem. Podobna plaża, którą podziwialiśmy z brzegów klifów, jest w stanie przetrwać największe sztormy i wymywanie piasku.

Wypad rowerem do Darłowa to była również wielka przyjemność. Bezpieczna ścieżka rowerowa prowadzi prosto z Darłówka do centrum królewskiego miasta i stolicy morskiego wędkarstwa.

13-tysięczne Darłowo to nie tylko kurort z klimatem, ale także ważny ośrodek historyczny. Tu warto było zwiedzić m.in. gotycki Zamek Książąt Pomorskich. W Darłowie ostatnie lata swego życia spędził król Danii, Szwecji i Norwegii Eryk Pomorski, zwany Ostatnim Wikingiem Bałtyku.

Na brak kontaktu z przyrodą nad morzem nie mogliśmy narzekać. Wielu z nas odbyło spacer po grzbiecie wydmy zachodniej dzięki ażurowej kładce przyrodniczej. 600-metrowa kładka ukazuje przyrodę, występującą w polskiej strefie nadbrzeżnej. Wiedzę nt. flory i fauny można było pozyskać w infokioskach na początku i na końcu promenady.

Zwieńczeniem naszego pobytu nad morzem był 40-minutowy rejs statkiem, stylizowanym na XVII-wieczny galeon. „Unicus” zapewnił nam kołysanie się na falach i zachwyt nad bezmiarem wody. Najmłodszy uczestnik naszej grupy po uiszczeniu obowiązkowej opłaty mógł stanąć przy sterze statku i przez kilkanaście minut poczuć się jak prawdziwy sternik. Kapitan docenił odwagę i umiejętności Wiktora, wręczając pamiątkowy certyfikat.

Świeże produkty lokalne to zawsze nie lada gratka dla przyjezdnych. Ryby- smażone, pieczone, wędzone-wszystkie były smaczne. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że lody czy gofry nie smakują tak dobrze jak nad morzem mimo topniejących zasobów w portfelach.

To był bardzo udany wyjazd. Uczestnicy dziękują szefostwu stowarzyszenia za włożony trud i sprawną organizację naszego wypoczynku. Tygodniowy pobyt pozwolił nam w spokoju wypocząć, zregenerować się i zachwycać się urokami Bałtyku oraz zwiedzić ciekawe miejsca.

Tekst: Teresa Ossolińska